Nie możesz się cofnąć

Hej, bracie dlaczego tak na mnie patrzysz? Przestań, to łaskocze, ha ha! Nie przytulać cię? Dlaczego? Ja tak bardzo kocham Cię przytulać! Bracie co jest? Braciszku... Popatrz na mnie... nie, nie … Co się dzieje?! Nie, nie zamykaj oczu, co się stało?! Nie, nie, nie … Nie zostawiaj mnie, proszę … NIE!

Krzyk. Płacz. Samotność. Tęsknota. Koniec?

...

To jabłko mówi, że lepiej ze sobą skończyć, ale gruszka uważa, że jednak lepiej będzie aż poczekam na twój powrót. Myślę, że gruszka jest idiotką, przecież ty już nie wrócisz. Banan mówi, że muszę się z tym pogodzić i żyć dalej. Chyba posłucham banana, mówi najrozsądniej z całej tej bandy. Nie wiadomo dlaczego winogrona zaczęły śpiewać jakąś dziwaczną piosenkę winnym języku. Nie znam go... Nie ważne, myślę, że one też chcą mi przez to coś powiedzieć. Gruszka mówi, że zna ten język, ale nie przetłumaczy mi tego, bo byłem dla niej niemiły. Idiotka! Banan mówi, że winogrona go popierają, więc teraz jestem już prawie pewien co zrobić – posłucham rady banana... Tak będzie zdecydowanie najlepiej, chyba że... Jabłko powiedziało, że jeśli umrę to się spotkamy... Czy to nie jest właśnie najlepsze rozwiązanie? Przecież tego właśnie chcę.

Czy ja zwariowałem?

Chyba tak. Dlatego mama wyslała mnie do tego dziwnego miejsca?

… Gruszka mówi, że ona mnie nienawidzą... Tym razem chyba ma rację, ale i tak idiotka z niej.

I niestety rada jabłka okazała się beznadziejna. A może po prostu ja źle się za to zabrałem.

Tak czy inaczej nie wyszło, tylko naraziłem się na wiele nieprzyjemności.

-To dla twojego dobra, synku

Jasne, dla dobra! Banan powiedział mi co tutaj ze mną zrobią! Stanę się warzywem... a może owocem? To byłoby całkiem interesujące... Ciekawe jakim owocem bym był? Może arbuzem? Arbuzy są odjazdowe! Z resztą teraz to nie ważne!

Jabłko to zdrajca! Zdradza się z matką. Jesteś świrem! I próbowałeś się zabić!

Na tabliczce przy głównym wejściu jest napisane „Szpital dla Chorych Nerwowo i Psychiczni” … A więc myślą, że jestem chory?

Haha, hahahah! Jak mogli tak pomyśleć? Chory to jest ten pomysł, co nie Banan? Jabłko? Gruszka?

…

Alexander Peterson

02.04.1995 (17 lat), Partington

Choruje na: Schizofrenia, zaburzenia osobowości, poza tym ma hemofilię [...]

Jego matka wychowywała go razem z jego starszym bratem (nigdy nie poinformowała młodszego syna co stało się z ojcem). Kobieta miała własny światopogląd i własne teorie odnośnie tego jak powinna zajmować się swoimi dziećmi, nie ważne co mówili znajomi, rodzina, a nawet lekarze. Kiedy dowiedziała się, że Alexander ma hemofilię praktycznie zamknęła go w pokoju i maksymalnie ograniczyła jego kontakty z rówieśnikami. Jedynymi osobami, które miały do niego dostęp była rodzina, a w późniejszym czasie prywatni nauczyciele (chociaż ten kontakt też był dosyć ograniczony).

Przez ciasnotę umysłową swojej matki chłopak ma teraz lekko skrzywiony pogląd na świat, a także na samego siebie, swoją chorobę i innych ludzi.

Kiedy miał 16 lat jego brat, który był 4 lata starszy umarł na jego oczach. Zostało udowodnione, że przedawkował jakieś lekarstwa, Alex nigdy nie dowiedział się co tak naprawdę się stało, ale bardzo dotknęło go to wydarzenie.

Jego brat był transwestytą i wiele razy pod nieobecność matki razem z Alexem bawili się w przebieranki. Teraz również chłopakowi zdarza się to robić, chociaż nie do końca świadomie.

Na co dzień jednak, jest raczej pogodnym i naiwnym dzieciakiem udającym, że jest zupełnie przeciwnie. Nie zna życia, ale z tego co zdążył wywnioskować z opowiadań brata naiwniacy nie mają szans na świecie. Dlatego naprawdę stara się pokazać ludziom jaki jest niezależny i asertywny.

Jako, że mało czasu spędzał z ludźmi jest trochę „dziki”, ale raczej nie zaczyna płakać i krzyczeń na widok innych, jedynie trochę się peszy, a czasem mówi niestosowne rzeczy. Im dłużej jest zdany sam na siebie tym bardziej zaczyna ujawniać się jego lekko buntowniczy charakter, ale jednak nawyki nabyte przez lata w domu ciągle biorą górę i jest raczej miły, grzeczny i nieszkodliwy.

Jeśli chodzi o wygląd jest chudy i niski (jedynie 168cm wzrostu). Jasno brązowe, proste włosy do ramion prawie zawsze nosi rozpuszczone i w lekkim, tylko pozornym nieładzie. Nie ma żadnych kolczyków, tatuaży ani znaków szczególnych, poza siniakami, które często pojawiają się przez jego dolegliwość (hemofilię). Chociaż na takiego nie wygląda bardzo dba o swój wygląd i jest z niego bardzo dumny. Czasem może się wydawać, że może trochę za bardzo. 

Matka przestała dawać sobie radę z dzieckiem, poza tym była zbyt przygnębiona po stracie starszego syna, dlatego pozwoliła na wysłanie Alexandra do zakładu zamkniętego po tym, kiedy on także usiłował popełnić samobójstwo.  Chłopak za nią nie tęskni, ani nigdy o niej nie wspomina. Właściwie można odnieść wrażenie, że wymazał jej istnienie ze swojej pamięci.

[ Dzień Dobry! (tudzież Dobry Wieczór!) chcę przeprosić za tę kartę, bo wiem, że jest średnio dopracowana, pewnie będzie jeszcze zmieniana. Jestem chętna na wątki, mogę ewentualnie zacząć, ale byłoby miło gdyby ktoś podrzucił pomysł. Odpiszę każdemu, jeśli tego nie zrobię proszę się upominać.]